La frase de la setmana.

  • La formació és la clau per portar la pau a un país en guerra. (Nadia Ghulam)
  • És més fàcil saber com es fa una cosa que fer-la (proverbi xinès)
  • No és més ric qui més té, sinó qui menys necessita (anònim)
  • Tothom és amo dels seus pensaments i esclau de les seves paraules

dilluns, 21 d’abril del 2008

Entrevista a un estudiante ecuatoriano

Dafne Ruiz Ruiz
Carlos Semanate Nogales


Hoy entrevistaremos a un chico procedente de Ecuador, aprovecho esta ocasión para profundizar sobre las costumbres Ecuatorianas.

Carlos es un joven estudiante de 15 años que reside en España (Barcelona) hace aproximadamente 15 años.

-Hola Carlos
-Buenos días
-Estoy en encantada de que hayas acudido a esta entrevista.
-Al contrario, me siento muy halagado por esta entrevista que me has concedido, ya que no soy el único ecuatoriano inmigrante del colegio.
-¿Cuándo Abandonaste tu país con quien viniste a España?
- Bueno, mis padres vinieron antes que nosotros, y mi madre nos fue a recoger para que no viniésemos solos.
-¿Cuando dices “nosotros” a quienes te refieres?¿
-Me refiero a mi hermana mayor que tiene 18 años y la menor que tiene 13 años.
-¿Tienes familia en Ecuador, o toda está en España?
-Si, tengo a mis abuelos y a la mayoría de mis tíos, porque algunos están aquí en España y otros que han inmigrado a otros países.
-¿A que otros piases han inmigrado tus tíos?
- Por ejemplo 2 de mis tíos residen en Estados Unidos, otros en Francia y algunos quedaron en Colombia.
-¿ Hace cuánto que no has regresado a Ecuador?
- Aunque parezca increíble, desde que llegué a España no he vuelto a Ecuador.
-¿Y cuando tienes pensado ir? ¿No extrañas a la familia que tienes en Ecuador?
-Por supuesto que los extraño, pero por problemas económicos no he podido viajar, aunque tenemos pensado regresar en estas vacaciones de verano.
-¿Cuánto tiempo tienes pensado estar en tu país?
-Teníamos pensado estar un mes allí, pero vimos que un mes no es suficiente para pasar con la familia, y decidimos estar 2 meses largos.
-Supongo que la ilusión que tienes para ir será muy grande ¿No?
-Si, demasiado grande, no te puedes ni imaginar lo difícil que es no poder estar junto a tus seres queridos, ya que mis abuelos por parte de madre son como mis segundos padres, porque cuando mis padres vinieron a España nos dejaron al cuidado de ellos y parte de mi infancia fue junto a ellos.
-Estoy muy agradecida por tu colaboración y por darnos a conocer tu experiencia.
-Bueno muchas gracias por haberme invitado y asta la próxima.